Niet weer he?

Nou...jullie voelen het al aankomen. Wij hebben een naam dat er bij ons altijd wel wat mis gaat op vakantie, of het nu met de auto is of met de camper. Tja...en zo'n naam moeten we wel hoog houden toch?
Het gebeurde eigenlijk al gisteren, maar dat heb ik nog maar even niet verteld in mijn blog. Jullie zien me al aankomen.

Gisteren aan het einde van de rit deed de rem raar, Richard zei dat hij geen remdruk had en moest als hij wilde remmen wat pompend remmen, dan deed hij het wel. Gelukkig was het al toen we Metz inreden. Ook de velg van de achterband was kokend heet. Nee he...niet weer. Dit is echt een zeer vervelende grap. Dus vanmorgen allerlei scenario's afgelopen. De camper was ondertussen al weer afgekoeld dus we zouden het kunnen proberen. En dan kijken wat hij doet. In het ergste geval maar weer terug naar huis. Maar dat is ook wat. Uiteindelijk vonden we het risico te groot om te rijden en hebben we besloten om dan nog maar een dag op de camping te blijven. Ik naar de receptie om nog een nacht bij te boeken. Geen woord engels, lang leve google translate.
Richard ondertussen de camper opgekrikt, band eraf en geprobeerd om de remtrommel eraf te halen. Maar ondanks dat we wat gereedschap bij ons hadden (dat is volgens mij echt een must voor camperaars) kregen we het niet voor elkaar.
Dan toch maar weer de ANWB bellen. He hallo...daar zijn we weer, uw vaste klanten. Bloed genant.
Maar super goed geholpen door het meldpunt in Lyon. En 1,5 uur later kwam er een jeep langs, frans mannetje, weinig engels.
Sloeg met een hamer enkele keren op de remtrommel, gecommuniceerd met google translate. Remtrommel schoongespoeld met 2 liter water, band erop, krik eraf en wat rondjes op de camping. Mannetje zwaaien en ging weer weg. Zouden we dan toch werkelijk weer verder kunnen? Ik kon het haast niet geloven. In mijn gedachten was ik al bezig om maar weer terug naar huis te gaan. Het was ondertussen half 2, naar de receptie om uit te checken. De lieve schatten hebben uiteindelijk maar 1 nacht in rekening gebracht.
Opruimen, inpakken en wegwezen. Uiteraard met samengeknepen billen. Wat een stress.
Richting de snelweg, en alledrie horen we toch een hoop gebonk onder de camper vandaan komen. Nee nee nee. Wat is dat nu weer?

Snel een parkeerplaats op en wat blijkt? Dat lieve franse mannetje had maar 2 bouten van de velg goed vastgemaakt, de rest zat nog vrij los. Richard alle bouten vastgedraaid, wat best wel lastig was met zijn frozen shoulder. Weer verder. Geen gebonk meer. Maar helaas iets te vroeg gejuichd. Een paar minuten later toch weer gebonk. Welliswaar minder, maar dan toch. Weer een parkeerplaats op en de camper maar weer op de krik gezet. Met vereende krachten krikken en dan is het wiel los en dan kunnen de bouten echt goed worden aangedraaid. Weer rijden, even een proefrondje door het stadje. Maar geen gebonk meer.
Jippie, we kunnen. Toch wel enigzins gespannen rijden we verder.
Daar komen de tolpoorten er weer aan. Maar we hebben dit jaar iets nieuws gekocht. Een tolbadge. Dan kan je zomaar voorbij toeven. Super handig, je hoeft niet meer in de rij te staan en te hannesen met geld of betaalkaart. Maar ook dat gaat mis. De slagboom gaat niet open. Shit! Dan maar naar achteren en een andere poort nemen. Zo leuk op de snelweg.
De omgeving is echt prachtig, het gebied van de Elzas. Maar echt genieten lukt niet.
Gelukkig is Metz en Straasburg niet zo lang, dus om half 5 rijden we Straasburg in. Naar de camping. Die zit vol, maar gelukkig hebben we gereserveerd. Dat is een lering van andere jaren.
Opgelucht dat we het dan toch gehaald hebben, gaan we lekker relaxen. En even een duik in het zwembad.
's avonds gaan we naar het restaurant om een pizza te halen, maar zonder dat het ergens is aangekondigd wordt er gezegd dat er vandaag en morgen geen pizza's zijn en ook geen ander eten. Haha vandaar dat het zo rustig is in het restaurant.
Gelukkig hebben we altijd een noodvoorraad in de camper, dus dat komt goed.
Nu weer gezellig een spelletje spelen en ik denk dat we zometeen uitgeput van alle spanningen in ons mandje duiken.

Morgen is het plan om naar Luzern te gaan. Daar hebben we ook een stopdag. Haha ik laat jullie morgen weten hoe dat is gegaan.
Fijn dat jullie met ons meereizen, het is zo leuk om jullie reacties te lezen. Een beetje thuis mee op vakantie.

En de camper?? Als we thuis zijn laten we dat ding echt goed helemaal keuren met een grote beurt. Tot morgen.

Lieve groetjes van ons.